قسمتی از متن ترجمه مقاله قابلیت اعتماد سرمایه سازی تحقیق و توسعه
چکیده
در این مطالعه، برخلاف مطالعات پیشین که در آن‌ها حسابداری تحقیق و توسعه (R&D) به عنوان یک انتخاب دوگانه بین سرمایهای کردن و تعدیل هزینه مورد بررسی قرار می‌گیرد، سرمایهسازی تحقیق و توسعه با قابلیت اعتماد پایین براساس میزان کاهش ارزش هزینه‌های سرمایهای تحقیق و توسعه معطوف به گذشته تعیین می‌شود. بنده دریافتم که سرمایهسازی با قابلیت اعتماد پایین با اقلام تعهدی اختیاری بالاتر مرتبط بوده ولی قادر نیست از نوآوری‌های آینده خبر دهد. این در حالی است که سرمایهسازی عادی بدون کاهش ارزش بعدی فاقد تهور سود بوده و نوآوری‌های آینده را در مقایسه با شرکت‌های تعدیل کننده با قاطعیت پیش‌بینی می‌کند. دیگر اینکه، مطالعه حاضر نشان می‌دهد که حسابرسان متخصص صنعت و چهار شرکت بزرگ حسابرسی دنیا، قابلیت اعتماد را از طریق کاهش ارزش قابل‌توجه احتمال سرمایهسازی تحقیق و توسعه با قابلیت اعتماد پایین بهبود می‌بخشند. نتایج مطالعه پس از بررسی میزان سرمایه سازی در تحقیق و توسعه و درون‌زایی بالقوه در تصمیم سرمایهسازی همچنان استوار باقی می‌ماند. آزمون‌های بیشتر بیانگر این است که مدیران به‌‌صورت راهبردی برای تشخیص کاهش ارزش اهداف هموارسازی سود و «شستشوی بزرگ» برنامه‌ریزی می‌کنند و اینکه پوشش تحلیلگر نیز به ایجاد تمایز بین سرمایهسازی تحقیق و توسعه عادی و سرمایهسازی با قابلیت اعتماد پایین کمکی نمی‌کند. روی‌هم‌رفته، این مقاله آگاهی ما را درباره‌ی حسابداری و حسابرسی تحقیق و افزایش می‌دهد و به بحث در زمینه قابلیت اعتماد سرمایهسازی تحقیق و توسعه کمک می‌کند.
کلمات کلیدی: سرمایهسازی تحقیق و توسعه، قابلیت اعتماد، کاهش ارزش، انتخاب حسابداری
قسمتی از متن مقدمه:
در این مقاله، معیار جدیدی برای سرمایهسازی تحقیق و توسعه با قابلیت اعتماد (پایین) ارائه نموده‌ام که این معیار بر آزمودن کاهش ارزش معطوف به گذشته هزینه‌های تحقیق و توسعه به عنوان پیامد اقتصادی مستقیم تصمیمات نادرست سرمایهسازی استوار است. به بیان دقیق‌تر، یک تصمیم سرمایه سازی را در صورتی که طرح (ها) توسعه آن متعاقباً دچار کاهش ارزش شده باشد، یک تصمیم سرمایهسازی با قابلیت اعتماد پایین و در غیر این صورت سرمایه سازی عادی تعریف می‌کنم و به این موضوعات پی می‌برم: نخست این که، سرمایه سازی با قابلیت اعتماد پایین برخلاف سرمایهسازی عادی رابطه مثبتی با تهور سود کلی همزمان و مدیریت سود در سایر اقلام جایگزین شده با اقلام تعهدی غیرعادی دارد . دوم اینکه، سرمایهسازی عادی، نوآوری آینده را با قاطعیت پیش‌بینی می‌کند، ولی سرمایهسازی با قابلیت اعتماد پایین صرفاً یک رابطه جزئی یا کم‌اهمیت را با نوآوری آینده نشان می‌دهد و بیانگر این است که کاهش ارزش معطوف به گذشته، معیار قابل قبولی برای سرمایه سازی تحقیق و توسعه با قابلیت اعتماد پایین به شمار می‌رود. در ادامه، با بررسی نقش نظارتی حسابرسان مستقل متوجه شدم شرکت‌هایی که متخصصان صنعت و چهار شرکت بزرگ حسابرسی دنیا آن‌ها را حسابرسی می‌کنند، تمایل بسیار کمتری به سرمایهسازی تحقیق و توسعه با قابلیت اعتماد پایین دارند، ولی این رابطه برای سرمایهسازی عادی جزئی است. این نتایج پس از چندین مرحله کنترل استواری بدست می‌آید. بنده با بررسی و تحلیل بیشتر، شواهدی درباره شیوه هموارسازی سود و شستشوی بزرگ در زمان‌بندی ثبت گزارش کاهش ارزش سرمایه تحقیق و توسعه بعد از سرمایهسازی تحقیق و توسعه را ارائه می‌دهم. در آخر، نشان می‌دهم که گزارش تحلیل گر نمی‌تواند به متمایز کردن سرمایهسازی تحقیق و توسعه عادی از سرمایهسازی با قابلیت اعتماد پایین کمک کند.
این مطالعه با روش‌هایی که در ادامه مطرح می‌شود، در مقاله موجود اثرگذار است. نخست این که، روشی جدید برای سنجش قابلیت اعتماد در سرمایهسازی تحقیق و توسعه ارائه می‌دهد. کاهش ارزش تحقیق و توسعه سرمایهای معطوف به گذشته، معیار سنجش بهتری است چرا که پیامد منفی تصمیمات نسنجیده سرمایهسازی را به وضوح ثبت می‌کند. هنگامی که ارزش دفتری یک طرح تحقیق و توسعه که قبلاً به سرمایه تبدیل شده است، کاهش یافته باشد، دیگر نیاز کمتری به شناسایی سرمایهسازی با کیفیت پایین از طریق ارجاع‌های غیر مستقیم احساس می‌شود و بدین طریق میزان خطای نوع یک ناشی از تلفیق سرمایهسازی معتبر در مقابل سرمایهسازی فرصت‌طلبانه را کاهش می‌دهد. به این ترتیب، ایجاد تمایز بین سرمایهسازی با قابلیت اعتماد پایین و سرمایهسازی عادی، دیدگاه پژوهشی دقیق‌تری را ارائه می‌دهد.
یافته‌های بدست آمده نیز با ادبیات حسابرسی مرتبط هستند. نخست این که، آن‌ها شواهد جدیدی را به بحث مستمر درباره تمایز حسابرس در حوزه ارائه نادرست با ریسک بالا و هم چنین در یک بازار نوظهور کاملاً متفاوت با بازارهای غربی می‌افزایند. مهم‌تر از همه این که، این شواهد نشان می‌دهد که اندازه بزرگ‌تر و گزارش کارشناس صنعت کماکان راهبردهای مفیدی برای حسابرسی شرکت‌هایی هستند که با چالش حسابرسی‌های تحقیق و توسعه مواجهند و به درخواست ارائه مدارک بایگانی بیشتر در زمینه حسابرسی برآوردهای پیچیده حسابرسی پاسخ می‌دهند (براتن و همکاران، 2013؛ دیفوند و ژانگ، 2014). در مجموع، این مقاله، حسابداری مرتبط با تحقیق و توسعه و ادبیات حسابرسی را بسط می‌دهد و مفاهیم ضمنی برای هم افراد تنظیم‌کننده و هم طراح استانداردهای حسابداری به همراه دارد.
سایر بخش‌های این مقاله بدین شرح ادامه می‌یابد: بخش 2 به توصیف حسابداری تحقیق و توسعه در چین می‌پردازد. در بخش 3، این ادبیات مورد نقد و بررسی قرار گرفته و فرضیه آن بسط می‌یابد. در بخش 4 به بیان طرح پژوهش می‌پردازیم، ولی در بخش های 5 و 6 گزارشی از نتایج تجربی و آزمون‌های دیگر ارائه می‌دهیم. در بخش 7 نیز نتیجه‌گیری و بحث ارائه می‌شود.
Abstract
Unlike prior studies that investigate research and development (R&D) accounting as a dichotomous choice between capitalizing vs. expensing, this study identifies low-reliability R&D capitalization by the occurrence of ex post impairment of capitalized R&D costs. I find that low-reliability capitalization is associated with higher discretionary accruals but fails to signal future innovation, whereas normal capitalization without subsequent impairment lacks earnings aggressiveness and predicts future innovation positively, compared to expensing firms. Next, this study shows that Big 4 and industry specialist auditors improve reliability by notably decreasing the likelihood of low-reliability R&D capitalization. The results remain robust after controlling for R&D investment intensity and potential endogeneity in the capitalization decision. Additional tests show that managers strategically time the recognition of impairment for big-bath and earnings-smoothing purposes, and that analyst coverage does not help differentiate between low-reliability and normal R&D capitalization. Collectively, this paper increases our understanding of R&D accounting and auditing and contributes to the debate on the reliability of R&D capitalization.
- چکیده
- 1-مقدمه
- 2. حسابداری تحقیق و توسعه در چین
- 3. نقد و بررسی مقاله و توسعه فرضیه
- 3.1. قابلیت اعتماد هزینه‌های سرمایه شده تحقیق و توسعه
- 3.2. توسعه فرضیه
- 4. طراحی پژوهش
- 4.1. شناسایی کاهش ارزش تحقیق و توسعه معطوف به گذشته
- 4.2. مشخصات مدل
- 4.3. ساخت نمونه
- 5. نتایج تجربی
- 5.1. آمار توصیفی و آزمون‌های تک متغیره
- 5.2. تحلیل رگرسیون
- 6. آزمون استواری و آزمون‌های اضافی
- 6.1. بازبینی سرمایه گذاری تحقیق و توسعه
- 6.2. کنترل انتخاب حسابداری سرمایه سازی و تعدیل کننده
- 6.3. زمان بندی ثبت کاهش ارزش
- 6.4. پوشش تحلیلگر و سرمایه سازی تحقیق و توسعه
- 7. نتیجه گیری و بحث
- منابع
- Abstract
- Keywords
- 1. Introduction
- 2. R&D accounting in China
- 3. Literature review and hypothesis development
- 3.1. Reliability of capitalized R&D costs
- 3.2. Hypothesis development
- 4. Research design
- 4.1. Identification of ex post R&D impairment
- 4.2. Model specification
- 4.3. Sample construction
- 5. Empirical results
- 5.1. Descriptive statistics and univariate tests
- 5.2. Regression analysis
- 6. Robustness and additional tests
- 6.1. Controlling for R&D investment
- 6.2. Controlling for capitalizing vs. expensing accounting choice
- 6.3. Timing of impairment recording
- 6.4. Analyst coverage and R&D capitalization
- 7. Conclusion and discussion
- Acknowledgement
- Appendix A. Typical disclosure of development costs (assets) in the accompanying notes of the financial statements.
- Appendix B. Example case of R&D cost impairment
- References
نتیجه گیری و بحث
در بحث پیرامون حسابداری هزینه های تحقیق و توسعه، قابلیت اعتماد موضوع محوری اصلی است. مخالفان سرمایه سازی تحقیق و توسعه به این موضوع استدلال می کنند که ممکن است اطلاعات با سهامداران مرتبط باشد، ولی مدیران می توانند از انعطاف پذیری برای دستکاری سود حداکثر استفاده را ببرند. علاوه بر این واقعیت که سرمایه سازی تحقیق و توسعه در برخی کشورها نظیر آمریکا ممنوع است، دشواری سنجش قابلیت اعتماد سرمایه سازی، چالش دیگری است که در مسیر پیشبرد تحقیقات در زمینه حسابداری تحقیق و توسعه قرار دارد. در مقام نظر، سرمایه سازی هزینه های تحقیق و توسعه لزوماً نشان دهنده قابلیت اعتماد پایین تر نیست، چرا که این تصمیم با انگیزه های گوناگون هدایت می شود. به همین ترتیب، تعدیل کامل هزینه لزوماً حاکی از قابلیت اعتماد بهتر نیست، زیرا محافظه کاری حسابداری به خودی خود به معنی نمایش معتبر نمی باشد. از این جهت، دسته بندی دوبخشی سرمایه سازی در مقابل تعدیل هزینه تاحدی نسنجیده بوده و متحمل اتلاف اطلاعات می شود.
در این مطالعه، از رخداد کاهش ارزش معطوف به گذشته هزینه های سرمایه شده تحقیق و توسعه برای اشاره به قابلیت اعتماد پایین تر استفاده می کنم. براساس چنین رخدادهایی، شرکت های سرمایه سازی را به شرکت های سرمایه سازی با قابلیت اعتماد پایین در مقابل سرمایه سازی عادی دسته بندی می کنند. آزمون های تجربی مؤید اعتبار و مطلوبیت این معیار سنجش است. نخست این که، تصمیم سرمایه سازی تحقیق و توسعه با قابلیت اعتماد پایین با سطوح مقارن بالاتری از اقلام تعهدی اختیاری امضا شده مرتبط است، ولی سرمایه سازی عادی با تهور سود بالاتر توأم نمی باشد. دوم این که، سرمایه سازی عادی به عملکرد نوآوری بهتری اشاره دارد و با حق ثبت اختراع های تصویب شده در دوره های t + 2 و t + 3 پس از دوره سرمایه سازی جایگزین می شود، ولی در مقایسه با آن، نوآوری آینده در شرکت های سرمایه سازی با قابلیت اعتماد پایین اختلاف معنی داری با نوآوری آینده در شرکت های تعدیل کننده ندارد. در خصوص نقش نظارتی حسابرسی خارجی دریافتم که حسابرسان متخصص صنعت و چهار شرکت بزرگ حسابرسی دنیا آشکارا مانع سرمایه سازی با قابلیت اعتماد پایین می شوند ولی کاری به سرمایه سازی عادی ندارند. در این میان، با انجام بررسی های بیشتر، شواهدی دال بر مدیریت سود پس از تصمیم سرمایه سازی بدست می آید و این که مدیران به طور گزینشی ثبت کاهش ارزش سرمایه تحقیق و توسعه را به دوره های خاصی با هدف هموارسازی سود و شستشوی بزرگ به تعویق می اندازند. به علاوه، مشخص می شود که پوشش تحلیلگر، قابلیت اعتماد سرمایه سازی تحقیق و توسعه را به طور معنی داری متمایز نمی سازد.
در این مطالعه، پژوهش های قبلی تحقیق و توسعه با ارائه روش جدید سنجش قابلیت اعتماد سرمایه سازی تحقیق و توسعه بسط یافته است؛ روشی که با فرضیه مربوط به هر دو مورد ویژگی های مدیریت سود و اقتصاد واقعی نوآوری شرکت منطبق است. بدین ترتیب، ایجاد تمایز میان سرمایه سازی عادی و سرمایه سازی با قابلیت اعتماد پایین، دیدگاه جامع تری جهت ارزیابی تصمیمات سرمایه سازی شرکت ارائه می‌دهد.
این مطالعه به مطالعات حسابرسی نیز کمک می کند. نخست، نشان می‌دهد چهار شرکت بزرگ حسابرسی دنیا و متخصصان صنعت بر استانداردهای بالاتری در حسابرسی سرمایه سازی تحقیق و توسعه اصرار می ورزند و از این طریق شواهدی برای بحث مستمر درباره متمایزسازی حسابرسان ارائه می‌دهد. مهم تر از همه این که، مطالعه حاضر بیانگر این است که حسابرسان متبحرتر که براساس جنبه هایی مانند اندازه و تخصص صنعت تعریف می شوند، همچنان از آمادگی کافی برای مواجهه با چالش های حسابرسی سرمایه سازی تحقیق و توسعه برخوردارند؛ چالش هایی که برآوردهای پیچیده حسابداری را برجسته می‌کند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.