چکیده:
این مقاله با بررسی چشمانداز تقویت توسعه پایدار از طریق حکمرانی شهری از بالا به پایین، بر تحول در حکمرانی شهری پایدار متمرکز است. این مقاله، یک مطالعه موردی توسعه شهری در عربستان سعودی است، که از طریق یک چارچوب متمرکز عاری از ارزیابی زیستمحیطی سیاستها و برنامهها، اداره شده است. مستندات برنامهریزی شهری، برای محیطزیست منابع محدودی را ایجاد کردند. بنابراین ، شهرهای سعودی ازنظر پایداری زیستمحیطی رتبه پایینی داشتهاند. بااینوجود، در حال حاضر به دلیل ضرورت سیاسی بررسی مشکلات، پایین بودن قیمت نفت، و بهار عربی، در حکمرانی شهری تحول قابلتوجهی به وجود آمده است. در برخی شهرهای بزرگ برنامهریزی ، غیرمتمرکز بوده است و برخی سیاستها برای مهار توسعه ناپایدار اجرا شدند.
این مقاله، به بررسی این تأثیرات میپردازد ، تا چگونگی رویکردهای بالا به پایین را ارزیابی کند که ممکن است هنوز در ارتقای توسعه پایدار مناسب باشند. نتیجهگیری مقاله این است که نیاز به اجرای یک چارچوب قانونگذاری و رویکردهای اجرایی یکپارچه استراتژیک(SEA) برای اطمینان از حکمرانی شهری مناسب پایدار نهادینهشده وجود دارد. این یافتهها میتوانند بهعنوان درسی برای کسانی بکار گرفته شوند که تحت زمینههای مشابه سیاسی مخصوص در کشورهای درحالتوسعه عمل میکنند.
کلمات کلیدی:
حاکمیت شهری,پایداری شهری ,ارزیابی زیستمحیطی ,سیاست زیستمحیطی ,چارچوب سازمانی,عربستان سعودی
Abstract
This paper focuses on transformation in sustainable urban governance by examining the prospect of fostering sustainable development through top-down urban governance. It takes a case study of urban development in Saudi Arabia, which had been administered through a centralized framework devoid of the environmental assessment of policies and plans. Urban planning documents made limited references to the environment. Consequently, Saudi cities have been ranked low on environmental sustainability. However, recently, due to the political imperative of addressing the problems, low oil prices, and the Arab Spring, there has been a remarkable transformation in urban governance. The planning of some of the major cities has been decentralized and some policies implemented to curb unsustainable development. This article reviews these changes to investigate how top-down approaches might still be relevant in promoting sustainable development. It concludes that there is a need to implement a framework of legislation and administrative procedures integrated with strategic environmental assessment (SEA) to ensure proper sustainable institutionalised urban governance. The findings could serve as lessons for those operating under similar political contexts especially in developing countries.
Keywords:
Urban governance
Urban sustainability
Environmental assessment
Environmental policy
Institutional framework
Saudi Arabia
چکیده:
کلمات کلیدی
- مقدمه
- حکمرانی شهری، قدرت، و اراده سیاسی
- از دولت تا حکومت
- تحول به سمت حکمرانی شهری پایدار
- حکمرانی شهری و توسعه پایدار در عربستان سعودی
- مورد چالش های محیطی شهری در ریاض
- فشارهای تغییر در حکمرانی شهری عربستان سعودی
- تغییرات اخیر در پایداری شهری عربستان سعودی
- چالش ها در حکمرانی شهری
- پایداری محیطی شهری
- شهر هوشمند و پروژه های نظارتی شهری
- جابجایی، زیرساخت شهری، و خانه سازی
- فضای سبز شهری
- بررسی تحولات در عربستان سعودی با استفاده از چارچوبهای مرجع
- ارزیابی تغییرات در حکمرانی شهری عربستان سعودی
- مقایسه با روشهای بین المللی
- به سمت چارچوب توسعه شهری پایدار مبتنی بر SEA در عربستان سعودی
- نتیجهگیری
نتیجهگیری:
این مقاله، حکمرانی شهری و بحث توسعه پایدار شهری را بررسی کرده است که رویکرد بالا به پایین برای حکمرانی است که میتواند پایداری شهری را به روشی مثبت با استفاده از چارچوب حکمرانی شهری پایدار تحت تأثیر قرار دهد. در مورد عربستان سعودی، تغییرات مثبت قابلتوجهی در حکمرانی شهری و حکمرانی برای توسعه پایدار ایجادشده است. به دلیل ضرورت پرداختن به مباحث زیستمحیطی برجسته، قیمتهای پایین نفت و فشار سنگین بهار عربی، دولت، پروژههای قابلتوجه و سیاستهایی را اجرا کرده است تا جای پای زیستمحیطی عربستان سعودی را کاهش دهد. این تحولات بر این نکته تائید میکنند که رویکرد بالا به پایین توسط کسانی در سطح بالای جامعه شروعشده است که میتوانند تأثیر زیادی بر حرکت به سمت پایداری داشته باشند. رویکرد بالا به پایین، رهبری و اراده سیاسی لازم را برای “ایجاد اتفاقات” فراهم میکند. بهعنوانمثال، برنامه جدید چشمانداز 2030 که چشماندازی از پایداری شهری ارائه میکند و مجموعه اهدافی به دست میآیند که قبلاً وجود نداشتند، توسط دولت مرکزی مقرر میشود و توسط مؤسسات و بخش خصوصی تصویبشده است.
برنامه جدید چشمانداز 2030 عربستان سعودی و همکاری با برنامه اسکان بشر سازمان ملل در برنامه شهرهای آینده عربستان سعودی ممکن است منجر به پیشرفت در حکمرانی شهری پایدار شود. همکاری با برنامه اسکان بشر سازمان ملل، فرصتی برای اشتراکگذاری تجربیات و مهارتهای فنی ارائه میکند. همچنین، پروژههای شهر هوشمند، مانند شهر جدید نئوم، توسط دولت پیشبینی و پشتیبانی میشوند. تصویب و اجرای این پروژهها توسط سطوح دولت با شکل متمرکز حکمرانی تسهیل شده است. این موضوع میتواند با زمینههای دیگری مرتبط باشد که توسط مورز (2019) ذکر شد. اتخاذ رویکرد بالا به پایین، مانع از نیاز برای تعاملات پایین به بالا از طریق مشارکت شهروندان و ذینفعان نمیشود. همانطور که توسط پترسون و همکاران (2017) استدلال شد، ممکن است نیاز به هدایت بالا به پایین و خودسازماندهی پایین به بالا وجود داشته باشد” تا به یک تحول موفق برای حکمرانی شهری پایدار دستیافت. توسعه پروژههای مشارکت عمومی-خصوصی، جنبهای از رویکرد پایین به بالا است که میتواند بیشتر موردبررسی قرار گیرد.
نکته اصلی این است که دولتخواه متمرکز باشد یا غیرمتمرکز، ممکن است برای انجام تغییراتی انگیزه داشته باشد که ممکن است تأثیرات بزرگی بر رهبری مناسب داشته باشند. رهبری، جنبهای از رویکرد بالا به پایین است که ممکن است بهصورت موفقیتآمیزی در عربستان سعودی یا درجاهای دیگر حفظ یا بررسی شود. لازم به ذکر است که تغییرات در حکمرانی عربستان سعودی توسط برخی جنبههای حیاتی پایداری تجربه نشدهاند. چارچوب قانونگذاری و رویههای اداری برای توسعه شهری پایدار، هنوز در تجارت بهعنوان حالت معمول هستند. نیاز به اجرای یک چارچوب قانونگذاری و رویههای اداری وجود دارد تا از حکمرانی نهادینهشده مناسب شهری اطمینان حاصل شود. همچنین، حرکت به سمت عدم تمرکز، دور از دسترس نبوده است. شهرداریها هنوز به دولت مرکزی برای سرمایهگذاری مالی وابسته هستند. مشارکت عمومی پذیرفتهشده با چالشهای فقدان چارچوب عملیاتی و قوانین مواجه است. این محدودیتها باید برای بهبود در تحولات اخیر موردبررسی قرار گیرند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.