چکیده
مسیرهای لیپوژنیک و لیپولیتیک به‌شدت توسط گیرنده‌های هستهای و پروتئینهای اتصالی، مانند گیرنده فارنزوئید X (FXR) و پروتئین اتصال به عنصر تنظیمی 1c (SREBP-1c) تنظیم میشوند. ما این پژوهش را برای مطالعهی اثرات بازهی تمرینی با شدت بالا (HIIT) و رژیم غذای با چربی بالا (HFD) روی بیان ژن SRBP-1c و FXR بافت چربی و کبدی، در کنار سطوح پلاسمایی پروفایل لیپیدی و انسولین 24 ساعتهی رت های ویستار که به‌صورت تصادفی به گروههای نرمال (12%- چربی) و HFD (56%- چربی) با یا بدون شرکت در پروتکل 8 هفتهای HIIT تقسیم‌بندی شده بودند، طراحی کردیم. نتایج به‌دست‌آمده از آزمودن‌های ANOVA دوطرفه و پیرسون (P0.05) نشان داد که رتهای HFD یک وزن گیری بالاتری را تجربه میکنند که با دیس لیپیدمی و انسولین بالا، بیان بالاتر SRBP-1c بافت چربی و کبدی و بیان پایینتر FAX کبدی در مقایسه با رتهای تغذیه‌شده با رژیم نرمال در ارتباط است.
اگرچه، رتهای HIIT بیان بالاتر FXR کبدی و بیان پایینتر SREBP-1c بافت چربی و کبدی را در مقایسه با رتهای ورزش داده نشده نشان داده بودند اما سطوح پروفایل لیپیدی پلاسما هیچ تفاوت معنی‌داری بین رتهای تمرین داده‌شده و تمرین داده نشده نداشت. جالبتر اینکه، بیان کبدی FXR به‌صورت منفی با وزن گیری و بیان SREBP 1c در هر دو بافت مرتبط بود درحالی‌که فقط SREBP-1c کبدی به‌صورت مثبت با سطوح انسولین مرتبط بود. درنتیجه، دیس لیپیدمی القاشده با HFD میتواند توسط فعال‌سازی مسیر SREBP کبدی تحت پروفایل تأثیر انسولین رخ دهد. اگرچه رتهای HIIT، SREBP-1c پایینتری در ارتباط با فعال‌سازی FXR کبدی نشان داده بودند اما به نظر میرسد که رژیم غذایی روی پروفایل لیپیدی مؤثرتر از HIIT باشد. همچنین، در حضور HFD، HIIT فقط لیپولیز چربی را تحت تأثیر قرار داده بود.
کلمات کلیدی:
HIIT، رژیم غذایی با چربی بالا، FXR، SREBP- 1c، انسولین، پروفایل لیپیدی
Abstract
Lipogenic and lipolytic pathways are tightly regulated by nuclear receptors and binding proteins, such as farnesoid x receptor (FXR) and sterol regulatory element binding protein 1c (SREBP-1c). We designed this research to study the effects of high-intensity interval training (HIIT) and high-fat diet (HFD) on hepatic and adipose FXR and SREBP-1c gene expression beside the plasma levels of lipid profile and insulin. 24 male Wistar rats were randomly divided into normal (~12% fat) and HFD (~56% fat) groups with or without participating in the 8 weeks HIIT protocol. Results from two-way ANOVA and Pearson tests (P<0.05) showed that the HFD rats experienced a larger weight gain correlated with dyslipidemia and hyperinsulinemia, higher hepatic and adipose SREBP-1c expression and lower hepatic FXR expression compared with normal diet fed rats. Although HIIT rats showed higher hepatic FXR and lower hepatic and adipose SREBP-1c expression and lower weight gain compared with untrained rats, plasma lipid profile levels had not any significant difference between trained and untrained rats. Interestingly, hepatic FXR expression was negatively correlated with weight gain and SREBP1c expression in both tissues while only the hepatic SREBP-1c was positively correlated to insulin levels. In conclusion, HFD-induced dyslipidemia could occur via the activation of the hepatic SREBP-1c pathway under the insulin effect. Although HIIT rats showed lower SREBP-1c correlated to hepatic FXR activation it seems diet is more effective on lipid profile than HIIT. Also, in presence of HFD, HIIT only affects adipose lipolysis.
Keywords:
HIIT, high fat diet, FXR, SREBP-1c, insulin, lipid profile
چکیده
- مقدمه
- مواد و روش ها
- حیوانات
- رژیم غذایی
- تمرین
- نمونه برداری از خون و بافت
- آنالیز بیوشیمیایی
- آنالیز مولکولی
- آنالیز آماری
- نتایج
- وزن گیری
- پروفایل لیپید پلاسما و سطوح انسولین
- بیان ژن نسبی FXR
- بیان ژن نسبی SREBP-1c
- بحث
- نتایج
منابع
نتایج
رتهای تغذیه‌شده با چربی بالا در این پژوهش، وزن گیری و دیس لیپیدمی بیشتری را تجربه کرده بودند که احتمالاً توسط فعال‌سازی مسیر SREBP-1c در بافت کبد تحت تأثیر انسولین هست. HIIT به نظر میرسد که فعالیت FXR کبدی را افزایش دهد و بیان SREBP-1c کبدی و بافت چربی را مهار کند اما باوجود وزن گیری پایینتر در رتهای HIIT، بهبود پروفایل لیپیدی توسط این نوع از ورزش، نیاز به مطالعهی بیشتر دارد. به نظر میرسد که رژیم غذایی، اثر بیشتری روی پروفایل لیپیدی نسبت به ورزش داشته باشد و در حضور HFD، HIIT فقط لیپولیز بافت چربی را افزایش میدهد و هیچ اثری روی متابولیسم کبدی ندارد. ما به بهترین شکل محدودیتهای این مطالعه را توسط همگن‌سازی گروهها ازنظر سن، جنس، وزن و حضور گروه کنترل حذف کردیم اما پایش وضعیت متابولیک اولیهی هر رت برای یک نتیجه‌گیری بهتر مفید خواهد بود. ازآنجایی‌که رتها، دسترسی ad libitum به غذا داشتند، ما سنجش مصرف غذا را پیشنهاد کردیم تا ببینیم که آیا رتهایی با رژیم غذایی با چربی بالا، در مقایسه با رتهای دارای رژیم نرمال، مقدار مشابهی از غذا را مصرف کرده بودند یا نه.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.