قسمتی از متن ترجمه مقاله آسیب پذیری اجتماعی و علائم افسردگی در هنگام همه گیری کووید 19 در بین کهنسالان ژاپنی: نقش عادات ورزش در خانه: نقش عادت های ورزشی در خانه
- چکیده
- اهداف
- روشها
- نتایج
- نتیجه گیری
- کلمات کلیدی
- 1. مقدمه
- 2. روش ها
- 1.2 جمعیت مطالعه
- 2.2. علائم افسردگی
- 3.2 شاخص غربالگری آسیب پذیری اجتماعی
- 4.2 تمرین در خانه
- 5.2 متغیرهای همپراش
- 6.2 تحلیل آماری
- 3. نتایج
- 4. بحث
- 5. نتیجه گیری ها
- منابع
- Abstract
- Objectives
- Methods
- Results
- Conclusions
- Keywords
- 1. Introduction
- 2. Methods
- 2.1. Study population
- 2.2. Depressive symptoms
- 2.3. Social Frailty Screening Index
- 2.4. Exercise at home
- 2.5. Covariates
- 2.6. Statistical analysis
- 3. Results
- 4. Discussion
- 5. Conclusions
- References
چکیده
اهداف: ما رابطهی بین آسیبپذیری اجتماعی و علائم افسردگی در میان کهنسالانِ ساکن اجتماع را در هنگام همهگیری بیماری ویروس کرونا در سال 2019 بررسی کردیم. افزون بر این، ما این موضوع را بررسی کردیم که آیا عادات ورزشی در خانه تأثیر آسیبپذیری اجتماعی بر علائم افسردگی را تعدیل میکند یا خیر.
روشها: این مطالعهی مقطعی بر مبنای یک تحقیق پیمایشی شامل 1103 کهنسال ساکن اجتماع (54 درصد زن، میانگین سنی [انحراف معیار]=1/81 سال) از یک منطقهی نیمهشهری در ژاپن بود که میبایستی پرسشنامهی ارسالی را تا اکتبر 2020 تکمیل میکردند. وضعیت آسیبپذیری اجتماعی به سه دستهی عدم آسیبپذیری اجتماعی، پیش از آسیبپذیری اجتماعی و آسیبپذیری اجتماعی طبقهبندی شد که برحسب مشکلات مالی، تنهایی زندگی کردن، عدم فعالیت اجتماعی، و تماس با همسایهها اندازهگیری شدند. علائم افسردگی بهصورت نمرهی کسلر 6 یعنی بزرگتر یا مساوی با 5 تعریف شدند. ما با انجام یک تحلیل رگرسیون لجستیک چندمتغیره رابطهی میان آسیبپذیری اجتماعی و علائم افسردگی را بررسی کردیم، و همچنین تحلیل طبقهبندیشدهای از عادات ورزش در خانه در طول همهگیری کرونا را انجام دادیم.
نتایج: مجموعاً 309 شرکتکننده (28 درصد) دارای علائم افسردگی بودند. در مقایسه با عدم آسیبپذیری اجتماعی، آسیبپذیری اجتماعی با علائم افسردگی مرتبط بود (نسبت بختها (OR) = 80/1، بازهی اطمینان 95 درصد = 79/2-16/1 و p=0.009). رابطهی مشابهی در آنانی که در خانه تمرین ورزشی انجام نمیداند، مشاهده شد (OR=2.10، CI=1.14-3.84 و p=0.017). با وجود این، هیچ رابطهای در آنانی که در خانه تمرین ورزشی انجام میداند، مشاهده نشد (OR=1.50، CI=0.79-2.85 و p=0.213).
نتیجه گیری: آسیبپذیری اجتماعی با خطر علائم افسردگی در جریان همهگیری کرنا مرتبط بود. افزون بر این، یافتههای ما دلالت بر آن دارند که ورزش در خانه ممکن است رابطهی میان آسیبپذیری اجتماعی و علائم افسردگی را تعدیل کند.
کلمات کلیدی: آسیبپذیری اجتماعی، ژاپن، کهنسالان، علائم افسردگی، ورزش در خانه
Abstract
Objectives
: We examined the association between social frailty and depressive symptoms among community-dwelling older adults during the coronavirus disease 2019 pandemic. Additionally, we investigated whether home exercise habits moderated the impact of social frailty on depressive symptoms.
Methods
: This cross-sectional study included 1,103 community-dwelling older adults (54.0% female, mean age [standard deviation] = 81.1 [5.0] years) from a semi-urban area of Japan who completed a mailed questionnaire survey in October 2020. Social frailty status was categorized as non-social frailty, pre-social frailty, and social frailty, which was assessed by financial difficulties, living alone, lack of social activity, and contact with neighbors. Depressive symptoms were defined as a Kessler 6 score ≥5. We performed a multivariable logistic regression analysis to examine the association between social frailty and depressive symptoms, and also conducted stratified analysis of home exercise habits during the pandemic.
Results
: A total of 309 (28.0%) participants had depressive symptoms. Compared with non-social frailty, social frailty was associated with depressive symptoms (odds ratio [OR] = 1.80, 95% confidence interval [95%CI] = 1.16–2.79, p = 0.009). A similar relationship was observed in those who did not exercise at home (OR = 2.10, 95%CI = 1.14–3.84, p =0.017). However, no such relationship was observed in those who did exercise at home (OR = 1.50, 95%CI = 0.79–2.85, p =0.213).
Conclusions
: Social frailty was associated with a risk of depressive symptoms during the pandemic. In addition, our findings suggested that home exercise may buffer the association between social frailty and depressive symptoms.
Keywords:
Social frailty
Japan
Older adults
COVID-19
Depressive symptoms
Home exercise
مقدمه
بسیاری از افراد چه مستقیم و چه غیرمستقیم تحت تأثیر همهگیری ویروس کرونای 2019 (کووید 19) قرار گرفتهاند. سازمان بهداشت جهانی در مارس 2020 همهگیری کووید 19 را اعلام کرد (سازمان بهداشت جهانی، 2020). به دلیل وجود ناکافی مداخلات داروشناختی کارامد و مؤثر، مدیریت کووید 19 برای کاهش گسترش و هموار کردن منحنی همهگیری وابسته به تدابیر بهداشتی عمومی است. این تدابیر شامل ممنوعیت گردهماییهای عمومی، سیاستهای در خانه ماندن، و راهبردهای فاصلهگذاری اجتماعی هستند (هارتلی و پرنسویچ، 2020). در ژاپن، وضعیت اضطراری در 7 آوریل 2020 از سوی حکومت اعلام شد و خواستار محدودیتهایی در مورد تعامل میان شهروندان و پرهیز از تعامل اجتماعی شدند (محدودیتی که در 31 می 2020 برداشته شد) (کاراکو، سانگ، چن، تانگ، و کوکودو، 2021؛ لویی، 2020). برخی استانها وضعیت اضطراری در سطح استان در اواخر ژولای 2020 را که مصادف با موج دوم بود، اعلام کردند. این وضعیت شامل خودداری از رفتن به رستورانها در هنگام شب بود (محدودیتی که در اوایل سپتامبر 2020 برداشته شد) (اداره استان گیفو، 2020؛ کاراکو و همکاران، 2021).
اگرچه این راهبردها کمک کردهاند که گسترش بیماریهای واگیردار متوقف شود (اسلام و همکاران، 2020)، نگرانیهایی وجود دارد مبنی بر اینکه این راهبردها ممکن است دارای عوارض منفی باشند. برای نمونه، محدود کردن فعالیتهای اجتماعی همچون بیرون رفتن و تعامل داشتن با دیگران، منجر به کاهش فعالیت فیزیکی میشود (کاپوتو و ریچرت، 2020). مطالعات پیشین نشان دادهاند که تدابیر پیشگیرانهی مشابهی که در جریان همهگیری کووید 19 اعمال شدند منجر به کاهش تقریبی 25 درصدی در جمعیت عمومی شد (امار و همکاران، 2020؛ مالانچینی و همکاران، 2020؛ یامادا و همکاران، 2020).
فعالیت فیزیکی تأثیر مثبتی بر سلامت ذهن و روان دارد (کو، فاکس و چن، 2009). مطالعات پیشین نشان دادهاند که محدودیت دارای تأثیر منفی بر سلامت روانشناختی عمومی است (میهاشی و همکاران، 2009)، امری که میتواند به افسردگی بیانجامد (هال، 2005). مطالعهی دیگری گزارش داد که کاهش سطح فعالیت فیزیکی در طی همهگیری کووید 19 با افسردگی مرتبط است، امری که دلالت بر آن دارد که محدودیتهای رفتار اجتماعی طی همهگیری کووید 19 باعث وخامت سلامت روان شده است (پوچینلی و همکاران، 2021؛ ویولانت-هولز و همکاران، 2020).
این کاهش سلامت روان ممکن است در میان کهنسالان آسیبپذیر شایعتر باشد. یک فراتحلیل روی 23 مطالعه، تعاملی میان افسردگی و آسیبپذیری در کهنسالان را گزارش داد بهطوری که هر وضعیت با یک افزایش شیوع و بروز دیگر بیماری همچون اختلال شناختی مرتبط بود (سویسال و همکاران، 2017). یک مطالعهی تکمیلی 4 ساله گزارش کرد که در میان بخشهای تشکیلدهندهی آسیبپذیری، آسیبپذیری اجتماعی بهطور قویتری با وقوع علائم افسردگی در میان کهنسالان ساکن اجتماع مرتبط است تا آسیبپذیری فیزیکی و آسیبپذیری شناختی (تسوتسومیاموتو و همکاران، 2018). بنابراین، محدود کردن فعالیتهای اجتماعی برای مقابله کردن با ابتلا ممکن است آسیبپذیری اجتماعی را افزایش دهد و در نتیجه بروز علائم افسردگی را نیز افزایش دهد. یک مرور نظاممند اخیر همچنین دلالت بر آن دارد که به عنوان یکی از پیامدهای همهگیری کووید 19، میتوان انتظار داشت که بروز اختلالات روانپزشکیِ عصبی همچون افسردگی در تناسب مستقیم با آسیبپذیری اجتماعی افزایش یابد (لوزوپونه و همکاران، 2020). با وجود این، شمار ناکافی از گزارشها پیرامون رابطهی میان علائم افسردگی و آسیبپذیری اجتماعی در طول همهگیری کووید 19 وجود دارد.
پیش از بروز کووید 19، برخی مطالعات گزارش دادند که فعالیت فیزیکی مرتب و منظم میتواند علائم افسردگی را کاهش دهد (اسکوچ و همکاران، 2018). بنابراین، تمرین فیزیکی در جریان کووید 19 به عنوان راهبردی برای مقابله با پیامدهای روانشناختی و فیزیکی محدودیتها استفاده شد، و اجرای آن بهطور گستردهای در طول این دوره توصیه شده است (پولرو و همکاران، 2020). بنابراین، مهم است که روشن شود آیا علائم افسردگی از طریق رویکردهایی که فعالیت فیزیکی را افزایش میدهند، کاهش مییابند یا خیر؛ برای مثال، از طریق ورزش در خانه در زمانی که فعالیت اجتماعی محدود میشود.
در مطالعهی مقطعی کنونی، ما رابطهی میان آسیبپذیری اجتماعی و علائم افسردگی در کهنسالان ساکن اجتماع در طول همهگیری کووید 19 را بررسی کردیم. افزون بر این، ما این موضوع را بررسی کردیم که آیا عادات ورزش در خانه تأثیر آسیبپذیری اجتماعی بر علائم افسردگی را تعدیل میکند یا خیر.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.